2. Eigen actie
  3. Apeldoornse vierdaagse 4 x 50 km

Apeldoornse vierdaagse 4 x 50 km

Dit is de actie van Christine Dirkse

Tijd tot de start:

van totaal € 1.000 (15%)
Doneer nu
7 donaties

Ik ben 32 en weet sinds kort dat ik astma heb. Dankzij goede medicijnen kan ik mijn conditie weer opbouwen. Met deze vierdaagse wil ik het onderzoek naar longziekten sponsoren, om mensen met veel ernstiger longproblemen dan ik heb ook te helpen weer lucht te krijgen.

 

Waarom de Apeldoornse 4daagse? Deze is minder massaal dan de Nijmeegse Vierdaagse, gaat over onverhard terrein, smalle bos- en heidepaadjes en zandverstuivingen. Het is de groenste vierdaagse van Nederland; het gaat niet om het feest eromheen, maar om het wandelen. Heerlijk!

Bekijk alle donateurs
€ 15 18-05-2018 | 21:35
€ 25 16-05-2018 | 17:55 Als longpatiënt, ter ondersteuning van onze lieve schoondochter Christine Dirkse.
€ 25 10-05-2018 | 13:30
€ 25 09-05-2018 | 22:18
€ 25 08-05-2018 | 23:32
Bekijk alle

Rampzalige training

 14-05-2018 | 19:54 Om de vierdaagse te kunnen lopen, moet ik natuurlijk trainen. Geen straf, met mooi weer. Maar afgelopen vrijdag viel het toch wat tegen...   De wandeling zelf was perfect. Ik werd uit mezelf vroeg wakker, dus trok al om half acht mijn wandelschoenen aan en vertrok. Een korte etappe Pieterpad stond op het programma (Rheeze - Ommen). Ik zou om 10 uur in OMmen opgehaald worden, wat mij 2,5 uur gaf voor een afstand van ongeveer 15 kilometer.  Aangezien ik van plan was om meer dan 6 km per uur te lopen, moest dat geen probleem opleveren.   En dat was het ook niet. Met een strak gemiddelde van zo'n 9 min/km (met uitschieters tussen 8.50 en 9.20) was ik na 10 kilomter best tevreden. Ik lag mooi op schema en zou het qua tijd prima redden. Tot ik ontdekte dat ik twee pasjes kwijt was: mijn rijbewijs en OV-chipkaart. Ik had die in het hoesje van mijn telefoon, die ik regelmatig in handen had om te zien hoe ver ik was en wat mijn snelheid was. En vlak daarvoor had ik ook nog een telefoongesprek gevoerd. Ik begon dus met een halve kilometer terug te lopen, omdat ik hoopte dat ik daar de pasjes was verloren. Maar helaas... Uiteindelijk besloot ik eerst maar naar Ommen te lopen, terug te rijden naar de camping en daar op de vouwfiets nogmaals de hele route te fietsen. Onderweg vroeg ik alle andere Pieterpadlopers die ik tegenkwam uit te kijken naar mijn rijbewijs en OV. Maar hoewel iedereen bereidwillig was en rond had gekeken, had niemand iets gevonden.  Enigszins teleurgesteld fietste ik terug. Een makkelijkere route, want het PIeterpad fietsen is niet eenvoudig: veel zand- en bospaden. Drie kilometer voor ik terug was (dus na 15 km lopen en zo'n 15 km fietsen), nog altijd zonder pasjes, had ik ook nog eens een lekke band. Dus kon ik nog weer drie km met fiets aan de hand lopen... Zucht.   Gelukkig eindigde het positief: er waren toch mensen die mijn pasjes hadden gevonden. Ze hebben me via internet weten te vinden en mij laten weten dat ze de pasjes hadden. Die zijn dus weer terecht!   Al met al een gedenkwaardige wandeling: een absoluut snelheidsrecord (en ik had best nog langer kunnen lopen), een bijzondere fietstocht, pasjes kwijt en toch: eind goed al goed! Laat maar komen die vierdaagse!
Lees meer